ကိုမင္းကိုနိုင္ လက္ရာ

တီးတိန္လမ္း
~/..\~~~/.\~~
ခ်င္းျပည္နယ္ တီးတိန္နယ္စပ္ ကုိးမုိင္စခန္းေနရာဟာ
နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တပ္မ်ား ခ်င္းျပည္နယ္ သိမ္းဖုိ႔အလာ
အဲဒီေဒသက ခ်င္းေခါင္္းေဆာင္ ဗုိလ္ခုိင္ကမ္း
ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ ခုခံခဲ့တဲ့ေနရာ။
တီးတိန္ကလာၾကဳိတဲ့ကားက ေတာင္ေပၚလမ္းျပင္လုိ႔
ယႏၱယားယဥ္ေတြ အားလပ္ခ်ိန္မွ ဖြင့္ေပးတာမုိ႔ ေနာက္က်
ေနတာေစာင့္ရင္း ေရးျဖစ္တဲ့ ပန္းခ်ီပါ။
.
လအနည္းငယ္အတြင္းေရႀကီးစဥ္က ေမ်ာပါလာတဲ့
ထင္းတုံးေတြ ၾကည့္ရင္း ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ခ်င္းျပည္နယ္
ခရီးစဥ္ကုိ မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။
.
လာၾကဳိတဲ့ကားေမာင္းသူဟာ ဘူမိေဗဒဘြဲ႕ရ လူငယ္ပါ။
နာမည္က ေထါင္ရွန္း။ အလုပ္အကုိင္ရွားတဲ့အခက္
အခဲေၾကာင့္ ဒူဘုိင္းကေန က်န္းမာေရးေၾကာင့္ အဆင္
မေျပ ျပန္လာ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏုိင္ငံ အခ်ဳိ႕မွာလည္း
အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသူပါ။
.
သာမန္အားျဖင့္ သုံးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေမာင္းရတဲ့ ခရီးကုိ
ဒီတေခါက္ေတာ့ ခုႏွစ္နာရီေက်ာ္ေမာင္းရ ပါတယ္။
ခြက္ထဲကုိ ေက်ာက္ခဲေတြ ထည့္လႈပ္သလုိ တဂ်ိန္းဂ်ိန္း
ျမည္ေအာင္ လႈပ္ခါေနတဲ့ ကားကုိ ေမာင္းရင္း သူက
ေျပာျပပါတယ္။
.
ခ်င္းျပည္နယ္မွာအခုထိ တီးတိန္၊ တြန္းဇံလမ္းေတြဟာ
စေဖာက္ကတည္းက ေျမသားလမ္း။ “ ကတၱရာေတာင္
တခါမွ မနမ္းဖူးေသးတာ ၾကံဖန္ဂုဏ္ယူစမ္းပါလုိ႔ ”
က်ေနာ္က ေျပာေတာ့....သူက မခ်ိျပဳံးျပဳးတယ္။
“ အကုိေရ ဒါဟာ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ၊ ကုိယ့္အစုိးကေဖာက္
ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒုတိယကမာၻစစ္တုန္းက ေဖာက္
ခဲ့တဲ့ လမ္းကုိ အခုထိသုံးေနရတုန္း ” တဲ့။
ခရီးၾကမ္းဒဏ္က သက္သာရာ ရလုိျငား ခ်င္းျပည္နယ္
သေကၤတ ေတာင္ဇလပ္ပန္းေတြအေၾကာင္း ေမး
ေတာ့လည္းအဲဒီပန္းေတြက အျမင့္ေပ ေျခာက္
ေထာင္ေက်ာ္၊ ခုႏွစ္ေထာင္ေလာက္မွ ပြင့္တယ္” တဲ့..။
.
သုိင္းငင္းဆုိတဲ့ရြာက ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ထက္
အျမင့္ေပ ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္မွာ ရွိတာမုိ႔ အဲဒီက်မွ
ရွာၾကည့္တာေပါ့လုိ႔ ေျဖသိမ့္ျပီး သြားေပမယ့္ လမ္းမွာ
ယႏၱယားေတြ လမ္းျပင္လုိ႔ ပိတ္ထားသမွ် အၾကိမ္ၾကိမ္
ေစာင့္ရေတာ့ သုိင္းငင္းေရာက္တဲ့အခါ ေတာင္ဇလပ္
ပန္းေလးၾကည့္ဖုိ႔ အလင္းေရာင္မရွိေတာ့ဘူး။
.
တီးတိန္သြားမယ့္ ကုန္ကားေတြမွာ ကုန္စိမ္းေတြ
ေတြ႕တာေၾကာင့္ ေမးတဲ့အခါ အသီးအရြက္ကအစ
တမူးက ျပန္၀ယ္စားေနရတာ သိရပါတယ္။ ကုိယ္တုိင္
မစုိက္ဖူးလားဆုိေတာ့ ေရမရွိဘူးတဲ့။ သုံးရက္တခါ
တလက္မပုိက္ေလာက္က နာရီ၀က္ေလာက္ပဲ
ေရရတာဆုိေတာ့ အပင္စုိက္ဖုိ႔ေနေနသာသာ လူသုံး
ဖုိ႔ေတာင္ မေလာက္ၾကပါဘူး။
.
အခ်ဳိ႕က အ၀တ္ေလွ်ာ္၊ ေရခ်ဳိးျပီးေရကုိ ခံျပီးေတာ့
တပုိင္တႏုိင္ စုိက္ခင္းေလးေတြကုိ ေလာင္းရတယ္။
ေမြးျမဴေရးဆုိလည္း ရြာေတြမွာ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ
စည္းရုိးေလးခတ္ျပီးေတာ့ ၾကက္၀က္ ေလးငါး
ေျခာက္ေကာင္ေမြးႏုိင္သူက သူေဌးပါပဲ။
ဒါျဖင့္ ခ်င္းရုိးရာ ဂ်ပ္ခုတ္အထည္ယက္လုပ္ လုပ္ငန္း
ေတြေကာ ေမးတဲ့အခါ တီးတိန္ျမဳိ႕မွာ ခ်င္းရုိးရာ
အထည္ဆုိင္ေတြ ေတြ႔လိမ့္ မယ္တဲ့။ ဒါဆုိရင္ အဲဒီ
ဂ်ပ္ခုတ္လုပ္ငန္းေတာ့ စီးပြားျဖစ္ ရွိေသးတယ္ေပ့ါလုိ႔
ေမးၾကည့္တယ္။ ေထါင္ရွန္းက “ အဲဒီအထည္ေတြဟာ
ကေလးျမဳိ႕က၀ယ္ျပီး ျပန္ေရာင္းတာ။ တီးတိန္က
ထြက္တယ္ ထင္ျပီး၀ယ္ရင္ ေစ်းႀကီးနဲ႔ မိလိမ့္မယ္”လုိ႔
သတိေပးပါတယ္။
.
၀င္ေငြစီးပြားေတြအေၾကာင္း ဆက္ေမးဖုိ႔ ႏႈတ္ဆြံ႔သြားတဲ့
က်ေနာ့္ အေျခအေနကုိ သူသိတယ္ထင္ပါတယ္။
“ ဒီလုိပါပဲ အစ္ကုိရာ..။ ဇာတိကုိခင္တြယ္ေပမယ့္
က်ေနာ္တုိ႔ ခ်စ္တဲ့ ေတာင္ျပာတန္းေတြကုိ အေ၀းက
လြမ္းရုံ လြမ္းရတဲ့ ေနရာ ေတြမွာ အလုပ္သြားရွာေန
ၾကရတာပဲ”လုိ႔ ေရရြတ္ေနတဲ့ သူမ်က္လုံးေတြ က်ေနာ္
လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေတာင္လ်ဳိေတြၾကား ဆုိင္းေနတဲ့
ျမဴေငြ႔ေတြလုိ႔ မႈိင္းလုိ႔။
.
တီးတိန္လမ္းဟာ ေျမသားျဖစ္ေနေတာ့ မုိးတြင္းဆုိ
ေတာင္ျပဳိရင္ ဗြက္နစ္ျပီး၊ ေႏွာင့္ေနးသလုိ ေႏြရာသီ
က်ေတာ့လည္း လမ္းျပင္ ယႏၱယားေတြနဲ႔ ပိတ္ဆုိ႔
ေနတာ ပါပဲ။ ေတာင္နံရံေတြကုိ ထပ္ျဖဳိ ေျမညွိေနတဲ့
ယႏၱယားေတြက နာရီ၀က္တခါေလာက္သာ အလုပ္
နား။ ေတာင္နံရံဘက္ ကပ္ျပီး လမ္းဖြင့္ေပးတာ
ဆုိေတာ့ ဒီလမ္းဟာ စိတ္ရွည္သည္းခံဖုိ႔ကုိ က်င့္ေပး
ေနတာနဲ႔ တူပါတယ္။
.
အၾကီးအကဲဆုိသူမ်ားကုိ တခါေလာက္ ဒီလမ္းေပၚ
ကုိယ္တုိင္ျဖတ္ေမာင္းျပီး နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႕ သိေစခ်င္
လုိက္တာလုိ႔ ေဒသခံေတြေတာင့္တၾကပါတယ္။ ျမဳိ႕ကုိ
ဟယ္လီေကာ္ပတာ နဲ႔လာရုံနဲ႔ေတာ့ လမ္းအေၾကာင္းကုိ
မသိႏုိင္ဖူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။
.
ျပီးခဲ့တဲ့ေရေဘးတုန္းက တီးတိန္ျမဳိ႕ေပၚက ဒုကၡသည္စခန္းမွာ
လူၾကီးလာမယ္ဆုိမွ ႏုိင္ငံတကာကူညီထားတဲ့ ရြက္ဖ်င္တဲေတြ
ခင္းက်င္းၿပီး ဒုကၡသည္ေတြကုိ ၀င္ေနခုိင္းေတာ့ ဒုကၡသည္
ေတြက မေနတတ္ပဲ ျပန္ထြက္လာၾကတာကုိ သတိတရေျပာ
ျဖစ္ပါတယ္။ အရွိတရားကုိ ဖုံးဖုိ႔ မိတ္ကပ္လိမ္းထားတာကုိပဲ
အတုိင္ အေဖာက္ညီခဲ့ၾကတာကုိး။
...
ညဆုိရင္ လမ္းကရြာေတြမွာ ေစ်း၀ယ္ခ်င္ရင္ အိမ္တံခါး
ေခါက္ရပါတယ္။ ေအးလြန္းေတာ့ အိမ္ထဲကမီးဖုိေဘးမွာ
အိမ္ရွင္ေရာခရီးသည္ပါ မီးလွဳံရင္း မိတ္ဖြဲ႕ၾက၊ ဘာသာ
စကားမေပါက္လည္းေျခဟန္လက္ဟန္ေတြနဲ႔ အလုပ္
ျဖစ္ၾကရတာပါပဲ။
.
အိမ္တအိမ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ တံခါးေခါက္ျပီး ေကာက္ညွင္းထုပ္
ရမလားလုိ႔ ေမးတဲ့အခါ ..အိမ္ရွင္က ေခတၱတုံ႔ဆုိင္းျပီးမွ
ရတယ္ ..လာ...လာ လုိ႔ အိမ္ထဲကုိေခၚ၊ မီးဖုိေဘးထုိင္ခုိင္း၊
ေရေႏြးအုိးခ်ေပးပါတယ္။ ေကာက္ညွင္းထုပ္ေတြ ယူလာျပီး
“ခဏေစာင့္ ေႏြးေပးမယ္ ”ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က
တထုပ္စီအရင္ ေပးပါလုိ႔ ေတာင္းျပီး ဆာဆာနဲ႔ ပါးစပ္ထဲ
ပလုပ္ပေလာင္း ထုိးထည့္ၾကပါတယ္။ ေကာက္ညွင္းထုပ္
ပူပူေလး ေႏြးျပီးတဲ့အခါ ဘယ္ေလာက္က်လဲ ေမးမွ
ဒါေစ်းဆုိင္မဟုတ္ဘူး၊ အိမ္ပါ ။ အိမ္မွာရွိတာ ေပးတာ
ေကြ်းတာပါ။တဲ့။ လူၾကီးေတြတင္ ေစတနာေကာင္းတာ
မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔အငမ္းမရစားတာကုိ ထုိင္ၾကည့္
ေနတဲ့ ကေလးေတြကပါ သူတုိ႔ရဲ႕ေခါင္းစြပ္ ညစ္ေထးေထး
ေတြၾကားက ျဖဴ၀င္းတဲ့အျပဳံးေတြနဲ႕ သဒၶါေၾကာင္း ျပေန
ပါေသးတယ္။
.
တီးတိန္ခရီးအေၾကာင္းေျပာစရာေတြေတာ့ မ်ားစြာ က်န္ပါရဲ႕။
ခရီးတေၾကာင္းစီမွာ ခုႏွစ္နာရီ၊ ရွစ္နာရီေလာက္ၾကာတဲ့
ေျမလမ္းၾကမ္း။ ဗြက္နစ္တဲ့အခါရုန္း၊ ေက်ာက္တုံးေတြကုိေရွာင္
ေခ်ာက္ထဲမက်ေအာင္လည္း အိပ္မငုိက္ရဲ။ ေမာင္းရွာရတဲ့
ဘူမိေဗဒဘြဲ႕ရ ခ်င္းလူငယ္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ကူေမာင္းေပးမယ္
ဆုိလည္း လက္မခံပါဘူး။ တကူးတက လာေဖာ္ရတာကုိပဲ
ေက်းဇူးစကား ထပ္ထပ္ဆုိရင္း ခ်င္းရုိးရာသီခ်င္းကုိလည္း
အိပ္ငုိက္ေျပ ဆုိျပေသးတယ္။
.
ညခရီးမွာ မႈိင္းတုိက္တယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႕ၾကဳံရပါတယ္။
က်ေနာ္က လူေတြမီးဖုိျပီး မီးခုိးမႈိင္းတုိက္တယ္လုိ႔ ထင္ေနတာ။
သဘာ၀အရ ျမဴဖုံးျပီး ေရွ႕မျမင္ရတာကုိ ေျပာတာကုိး။
မႈိင္းတုိက္ျပီဆုိ ေရွ႕မွာ ေခ်ာက္လား၊ ကမ္းပါးလား စမ္း
တ၀ါး၀ါးနဲ႔ အိပ္လည္း မငုိက္ရဲေတာ့ပါဘူး။ မသကၤာရင္
လူကုိယ္တုိင္ဆင္းျပီး ေရွ႕ကေလွ်ာက္ လမ္းျပၾကရပါတယ္။
.
အယူ၀ါဒမႈိင္းတုိက္တယ္ဆုိတဲ့စကားဥပမာကုိ ယဥ္ပါး
ေနေတာ့ ေတာင္ေပၚလမ္းမွာ သဘာ၀မႈိင္းတုိက္တာကုိ
ဥပမာစကားလုိလုိ ျဖစ္ေနတာပါ။ အဲဒီလမ္းကုိ လာၾကဳိေတာ့
ႏွစ္ေခါက္၊ ျပန္ပုိ႔ေတာ့ ႏွစ္ႀကိမ္ ...တေယာက္တည္း အံခဲ
ေမာင္းရွာရတဲ့ညီေလးစကားကေတာ့ အမွတ္တရပါပဲ။
“ ဒီလမ္းက ဒုတိယကမာၻစစ္ျဖစ္ေတာ့ ေဖာက္ခဲ့တာ။
ဆုေတာ့မေတာင္းပါဘူး...ဒါေပမယ့္ တတိယကမာၻစစ္ျဖစ္မွ
လမ္းသစ္ရမွာလားလုိ႔ ေမးရမလုိလုိပါ အစ္ကုိရာ ” တဲ့။
.
-#မင္းကိုႏုိင္
( တီးတိန္ခရီးစဥ္ ၁၅/၁၆ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၅ )

posted from Bloggeroid